ਸੀ ਸਾਰੇ ਦੀਨ ਧਰਮ ਦੇ ਪੱਕੇ, ਸੱਚ ਜ਼ਬਾਨੋਂ ਕਹਿੰਦੇ,
ਨਾ ਭੇਦਭਾਵ ਨਾ ਵਿਤਕਰਾ, ਸਭ ਹੀ ਰਲ ਮਿਲ ਬਹਿੰਦੇ।
ਵਿੱਚ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਬੇਲੀਓ, ਸੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸੱਥਾਂ,
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ, ਕੀ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਾਂ।
ਨਾ ਹੱਕ ਪਰਾਇਆ ਖਾਂਦੇ ਸਾਂ, ਨਾ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦੇ,
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਦੀ ਸਾਰੇ ਹੀ, ਸਨ ਹਾਮ੍ਹੀ ਭਰਦੇ।
ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀਆਂ ਮੰਨਦੇ ਸਨ, ਓਦੋਂ ਸਾਰੇ ਈ ਮੱਤਾਂ,
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ, ਕੀ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਾਂ।
ਹੁਣ ਵਾਲੇ ਚਿੱਟੇ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਘਰ-ਘਰ ਮੱਖਣੀ,
ਲਵੇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਿਨ ਕੋਈ ਹਵੇਲੀ, ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਸੱਖਣੀ।
ਬਾਲੇ ਵਲਿਆਂ ਸਿਰਕੀਆਂ, ਨਾਲ ਸੀ ਪਾਉਂਦੇ ਛੱਤਾਂ,
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ, ਕੀ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਾਂ।
ਸੀ ਰਹਿਣੀ ਸਹਿਣੀ ਸਾਦੀ, ਨਾ ਚੋਜ਼ ਅਮੀਰਾਂ ਵਾਲੇ,
ਜਿਉਂਦੇ ਜਾਗਦੇ ਮਰਦ ਸੀ, ਓਦੋਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਵਾਲੇ।
ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ ਹੁੰਦੀ, ਨਹੀ ਸੀ ਖਿੱਚਦੇ ਲੱਤਾਂ,
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ, ਕੀ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਾਂ।
ਪੱਗਾਂ ਵੱਟ ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਓਦੋਂ ਯਾਰ ਯਾਰਾਨੇ,
ਕੰਮ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੂਜੇ ਦੇ ਆਉਂਦੇ, ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੇ ਸਨ ਬਹਾਨੇ।
ਅੱਜ ਮਤਲਬੀ ਹੋਇਆ ਜ਼ਮਾਨਾ, ਪਹਿਲਾ ਕਿਥੋਂ ਲੱਭਾਂ,
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ, ਕੀ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਾਂ।
ਸਮਾਂ ਜੇ ਆ ਜੇ ਦੋਸਤੋ, ਜ਼ਮਾਨਾ ਭੋਲਾ ਭਾਲਾ,
ਓਹੀ ਭਾਈਚਾਰਾ ਵਧੇ, ਕਿਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲਾ ।
`ਦੱਦਾਹੂਰੀਆ` ਸਭ ਸੁਖੀ ਵੱਸਣ, ਅੱਖੀਂ ਮੈਂ ਵੀ ਤੱਕਾਂ,
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ, ਕੀ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਦੱਸਾਂ।
ਜਸਵੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਦੱਦਾਹੂਰ
ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ।
ਮੋ – 94176-22046